• बौद्ध परिपथ’ अलपत्र

    बौद्ध परिपथ’ अलपत्र

    लक्ष्मण पौडेल

    सरकारले नौ वर्षअघि सुरु गरेको बौद्ध परिपथको निर्माण अलपत्र परेको छ । पर्यटन प्रवद्र्धनका दृष्टिले महìवपूर्ण मानिएको यो सडक योजना सरोकारवालाको बेवास्ताका कारण अलपत्र परेको हो ।

    लुम्बिनी आउने पर्यटकलाई रूपन्देही, नवलपरासी र कपिलवस्तुका सबै बौद्धस्थलमा पु¥याउन सरकारले नौ वर्षअघि बौद्ध परिपथ (बुद्ध सर्किट) निर्माण सुरु गरेको थियो । गत वर्ष भएको अन्तर्राष्ट्रिय बौद्ध सम्मेलनले समेत तत्काल सर्किटलाई व्यवस्थित सडक सञ्जालले जोड्ने प्रस्ताव पारित गरेको थियो तर अहिलेसम्म काम पूरा हुने टुङ्गो छैन ।

    लुम्बिनी विकास कोषका योजना प्रमुख सरोज भट्टराईले यसअघिको सडक सञ्जाल विस्तार योजना भएकाले अहिले सरकारीस्तरबाट ‘बुद्धसर्किट अफ नेपाल’ को प्रारम्भिक प्रतिवेदनका लागि तयारी गरेको बताउनुभयो । त्यसमा तीन जिल्ला मात्र नभई मुलुकभरकै बौद्ध सम्पदा जोडेर सर्किट बनाउने योजनाको छलफल भइरहेको छ, उहाँले भन्नुभयो, आगामी असारसम्म प्रारम्भिक प्रतिवेदन बन्नेछ । lumbini

    यो परियोजना पूरा नहुँदा लुम्बिनी आएका पर्यटक बुद्धको मावली गाउँ देवदह, अस्थिधातु रहेको रामग्राम, सिद्धार्थ हुर्केको तिलौराकोट र आसपासका बुद्ध क्षेत्रमा पुग्न सकेका छैनन् । लुम्बिनीको एकीकृत विकासका लागि संयुक्त राष्ट्रसङ्घको सहयोगमा बनाइएको ग्रेटर लुम्बिनीको योजना पनि अघि बढ्न सकेको छैन । रूपन्देही, नवलपरासी र कपिलवस्तुलाई समेटेर विकास तथा प्रचार गर्ने र शान्ति सहर बनाउने योजनाले पनि गति लिएको छैन ।

    केन्द्रीय रूपमा केही काम भए पनि संस्थागत छैनन्, कोषका योजना प्रमुख भट्टराईले भन्नुभयो । लुम्बिनी विकास कोषका अनुसार लुम्बिनीसहित यी जिल्लामा बुद्धसँग सम्बन्धित १३३ वटा ऐतिहासिक महìवपूर्ण र पुरातात्विक स्थलहरू छन् । सिद्धार्थ होटल एसोसिएसन (सान) का महासचिव लीलामणि शर्माले व्यवस्थित सडक नभएकै कारण पर्यटकलाई चाहेर पनि सबै बुद्ध क्षेत्रमा लैजान नसकेको बताउनुभयो । यसकै कारण पर्यटकको बसाइँ लम्ब्याउन र धार्मिक तथा पुरातात्विक महìवका अन्य क्षेत्रको प्रचार गर्न सकिएको छैन, उहाँले भन्नुभयो ।

    सडक निर्माणको एउटै लक्ष्य बुद्ध सर्किट जोड्ने भए पनि तीनवटै जिल्लाका साविक जिल्ला विकास समिति, पर्यटन कार्यालय र लुम्बिनी विकास कोषले छुट्टाछुट्टै निकायलाई सडक निर्माणको जिम्मा दिइएको थियो । उनीहरू बुद्ध स्थानलाई जोड्ने महìवाकाङ्क्षी योजना भए पनि आवश्यक बजेट, जिम्मेवारी र अनुगमन नहुँदा सडक निर्माण नसकिएको दाबी गर्छन् । कामै नभएको होइन लामो समय लागेको मात्रै हो, जिल्ला समन्वय समितिका प्रमुख एकराज विश्वकर्माले भन्नुभयो, सबैको जिम्मेवारी भयो तर पूरा गर्ने दायित्व कसैको नहुँदा यस्तो भयो ।

    भैरहवामा अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थल निर्माणपछि आगामी दस वर्षभित्रमा वार्षिक २० लाख पर्यटक भित्र्याउने सरकारको लक्ष्य छ । यो लक्ष्य पूरा गर्न दुई वर्षअघि सरकारले लुम्बिनीलाई ‘टुरिजम हव’ का रूपमा विकास गर्न दस वर्षे कार्यक्रमसहितको व्यवस्थित पर्यटन योजना बनाएको छ । रूपन्देही, कपिलवस्तु र नवलपरासीका बुद्धसँग सम्बन्धित पुरातात्विकस्थलसहित लुम्बिनी अञ्चललाई नै गन्तव्य बनाएर पर्यटन प्रवद्र्धन गर्ने योजनाले समेत गति लिएको छैन ।

    लुम्बिनीमा पर्यटन प्रवद्र्धन गर्न सरकारले बुद्ध परिपथ मार्ग तत्काल जोडिनुपर्ने पर्यटन विज्ञ रामचन्द्र सेढाईले बताउनुभयो । सडक पहिलो प्राथमिकता हुनुपर्छ, यसपछि सम्पदा संरक्षणमा लाग्नुपर्छ, उहाँले भन्नुभयो । यही लक्ष्य अनुसार अहिले गेट वे लुम्बिनी बनाएर देशभरका बौद्ध सम्पदाको बौद्ध सर्किट बनाउन थालेका छौँ ।

    सरकारले लुम्बिनी विकास कोषलाई विशेष प्राथमकितामा राखेर राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय लगानी भित्र्याइरहेको छ तर बौद्ध परिपथमा पर्ने नवलपरासीको पण्डितपुर र रामग्राम स्तूपको प्रचारप्रसार हुन सकेको छैन । पण्डितपुर र स्तूपको विकासका लागि स्थानीयले छुट्टै विकास कोष बनाउनुपर्ने माग गर्दै आएका छन् । यसको संरक्षण, प्रवद्र्धन तथा विकासको जिम्मेवारी लुम्बिनी विकास कोषको हो तर कोषले विकासमा चासो नदेखाउँदा यी क्षेत्र ओझेलमा परेकाले रामग्राम विकास कोष गठनको माग गरिएको रामग्राम स्तूप संरक्षण तथा विकास संस्थाका अध्यक्ष शम्भु उपाध्यायले बताउनुभयो ।

    सरकारले लुम्बिनी विकास कोषलाई स्तूपको विकासका लागि करोडौँ रकम जिम्मा लगाउँदै आएको छ । स्तूपको विकासमा ध्यान नदिँदा अलपत्र अवस्था पुगेको हो । गत आर्थिक वर्षमा स्तूपको विकासका लागि आएको ७८ लाख रकम फ्रिज भएको थियो । त्रिवेणी, स्तूप, पण्डितपुर मिलाएर पर्यटकीय सर्किटको सम्भावना हुँदाहुँदै पनि कोषले केन्द्रमा मात्र लगानी गरेको स्थानीयको आरोप छ । ३८ बिघामा फैलिएको स्तूपको सुरक्षाका लागि सामान्य तारबारसमेत नहँुदा बर्सेनि अतिक्रमणको चपेटामा पर्दै आएको छ ।

     

    • ट्राभल बिज न्यूज अनलाइन ——

      देशको बेरुजु रु १२ खर्ब ,

      २३ खर्ब ९७ अर्ब  ऋण

      महालेखापरीक्षक कार्यालयको आर्थिक वर्ष ०७९/८० को अन्तिम लेखापरीक्षण प्रतिवेदन अनुसार नेपालको कुल बेरुजु आव ०७९/८० सम्म १२ खर्ब पुगेको छ। यसमा लेखापरीक्षण बक्यौता, राजस्व बक्यौता, शोधभर्ना लिनुपर्ने वैदेशिक अनुदान तथा ऋण रकमसम्बन्धी समयमै कारबाही टुंगो लगाउनुपर्ने सहितको  बेरुजु रु ११ खर्ब ८३ अर्ब पुगेको छ /

      यस्तै २०८१ वैशाख मसान्तसम्म सरकारले लिएको सार्वजनिक ऋणको आकार २३ खर्ब ९७ अर्ब रुपैयाँ पुगेको छ । चालू खर्चमा भइरहेको अस्वाभाविक वृद्धि र बर्सेनि लक्ष्यको तुलनामा न्यून राजस्व संकलन हुँदा सरकारले ऋण उठाएर खर्च धान्दै आएको र यसै कारण आन्तरिक र बाह्य ऋणको बोझ बर्सेनि चुलिँदै गएको अर्थ मन्त्रालयले जनाएको छ ।

      सार्वजनिक ऋण व्यवस्थापन कार्यालयका अनुसार  बर्सेनि ऋण थपिँदै गएर हालसम्म तिर्नुपर्ने ऋणको दायित्व २३ खर्ब ९७ अर्ब रुपैयाँ पुगेको हो  / यसमध्ये आन्तरिक ऋण ११ खर्ब ८४ अर्ब ४८ करोड रुपैयाँ र बाह्य ऋण १२ खर्ब १२ अर्ब ९५ करोड रुपैयाँ छ ।

      मुलुकको कुल गार्हस्थ्य उत्पादन (जिडिपी) ५७ खर्ब पाँच अर्बसँग दाँच्ने हो भने ऋणको आकार ४२.०२ प्रतिशत हो ।  नेपालले लिएको ऋण पूर्वाधार निर्माणमा भन्दा पनि साधारण खर्चमा प्रयोग भइरहेको छ । सरकारले यही गतिमा ऋण लिइरहे दुई वर्षपछि आव ०८२/८३ सम्म सार्वजनिक ऋणको हिस्सा ४९.१ प्रतिशत पुग्ने  सार्वजनिक ऋण व्यवस्थापन कार्यालयले प्रक्षेपण गरिसकेको छ ।

      चालू आर्थिक वर्ष २०८०/८१ मा सरकारले दुई खर्ब १२ अर्ब ७५ करोड विदेशी ऋण प्राप्त गर्ने लक्ष्य लिएकोमा १० महिनामा ३४.६१ प्रतिशत मात्रै प्राप्त गर्न सकेको छ । त्यस्तै, दुई खर्ब ४० अर्बको आन्तरिक ऋण उठाउने लक्ष्य लिएकोमा एक खर्ब ९१ अर्ब रुपैयाँ उठाइसकेको छ ।तिर्नुपर्ने कुल ऋण दायित्वमध्ये आन्तरिक ऋणको हिस्सा २०.७६ प्रतिशत छ भने बाह्य ऋणको हिस्सा २१.२६ प्रतिशत छ ।

      सरकारले लिएको वैदेशिक ऋणमा पनि आधाभन्दा बढी हिस्सा प्रमुख दातृ निकाय विश्व बैंकको छ । विश्व बैंकको आइडिएलाई नेपालले तिर्नुपर्ने ऋणको हिस्सा ४९.५९ प्रतिशत छ । त्यस्तै, आइफाडलाई ०.९ प्रतिशत र आइएमएफलाई ४.४५ प्रतिशत छ । एसियाली विकास बैंक (एडिबी)लाई तिर्नुपर्ने ऋण ३१.६२ प्रतिशत छ । यसरी वैदेशिक ऋणतर्फ एडिबी र विश्व बैंकलाई तिर्नुपर्ने हिस्सा मात्रै ८८ प्रतिशत छ ।द्विपक्षीय रूपमा लिएको ऋणमा जापानलाई तिर्नुपर्ने ऋणको हिस्सा अधिक छ । जापानले कुल ऋणको ४.६१ प्रतिशत, भारतको ३.३८ प्रतिशत र चीनको २.९५ प्रतिशत छ । अन्य देशहरूको हिस्सा न्यून छ ।

      सरकारले चालू आर्थिक वर्ष ०८०/८१ को १० महिनामा दुई खर्ब ३३ अर्ब रुपैयाँ सार्वजनिक ऋणको साँवा–ब्याज भुक्तानीमा खर्चेको छ । चालू आवमा सरकारले भुक्तानीका लागि छुट्याएको मध्येबाट थप ९७ अर्ब २८ करोड रुपैयाँ तिर्न बाँकी छ । चालू आवमा तीन खर्ब ३० अर्ब ५६ करोड तिर्ने सरकारी योजना छ । आन्तरिक ऋणको साँवा–ब्याजबापत एक खर्ब ९४ अर्ब ६८ करोड भुक्तानी भएको छ भने विदेशी ऋणको साँवा–ब्याजबापत ३८ अर्ब ५९ करोड ४६ लाख भुक्तानी भएको छ ।

      हालसम्म वैदेशिक रोजगारीमा

      जानेको संख्या ६० लाख

      विगत ३० वर्षको अवधिमा श्रम स्वीकृति लिई वैदेशिक रोजगारीमा जाने नेपालीको संख्या ५९ लाख ६९ हजार पुगेको  छ । यसमध्ये पुरुष ९३.८ प्रतिशत र महिला ६.२ प्रतिशत  छन् । हालै सार्वजनिक भएको आर्थिक वर्ष ०८०/८१ को आर्थिक सर्वेक्षणको प्रतिवेदन अनुसार २०८० फागुनसम्म वैदेशिक रोजगारमा जान श्रम स्वीकृति लिने नेपाली कामदारको संख्या ५९ लाख ६९ हजार पुगेको छ । सरकारले २०५०/५१ देखि वैदेशिक रोजगारीमा जाने नेपालीको लागि श्रम स्वीकृति जारी गर्ने अभिलेख राख्न थालेको हो ।  चालु आर्थिक वर्षको फागुनसम्म नयाँ श्रम स्वीकृति लिने २ लाख ८५ हजार  मध्ये पुरुष ८६.४ प्रतिशत र महिला १३.६ प्रतिशत रहेका छन् ।

      वैदेशिक रोजगारीको प्रमुख गन्तव्यको रूपमा रहेका मुलुकमा कतार, मलेशिया, साउदी अरब, युएई र कुवेत रहेका छन् । पछिल्लो अवधिमा युएई, जापान, माल्दिभ्स, साउदी अरब र युरोपमा जाने नेपाली कामदारको संख्या बढ्दो क्रममा रहेको छ ।

      वैदेशिक रोजगारीको लागि संस्थागतरूपमा १११ देश खुला गरिएको छ । २०८० फागुनसम्म वैदेशिक रोजगारीमा श्रमिक पठाउने प्रयोजनका लागि १५ सय ९९ वटा म्यानपावर कम्पनी दर्ता भएका छन् ।

      सगरमाथा दिवस : आरोही

      कल्याणकारी कोष स्थापना गरिने

      काठमाडौंमा ७१औँ अन्तर्राष्ट्रिय सगरमाथा दिवसको अवसरमा  आयोजित कार्यक्रमलाई सम्बोधन गर्दै प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले हिमाल आरोहीको सुरक्षाका लागि आरोही कल्याणकारी कोष स्थापना गर्ने घोषणा गर्दै ओरोहीहरूको भविष्यको सुरक्षा र जीविकासँग सम्बन्धित विषयमा  तत्कालै प्रक्रिया अघि बढाउने स्पष्ट पार्नु  भयो /

      सर्वोच्च शिखर सगरमाथामा सर्वप्रथम नेपाली नागरिक नेन्जिङ नोर्गे शेर्पा र न्युजिल्यान्डका नागरिक सर एडमन्ड हिलारीले २९ मे १९५३ मा आरोहण गरेको दिनलाई हरेक वर्ष अन्तर्राष्ट्रिय सगरमाथा दिवसको रूपमा मनाइदै आएको छ ।

      कार्यक्रममा पर्यटनमन्त्री हितबहादुर तामाङले आगामी आर्थिक वर्ष १६ लाख पर्यटक भित्र्याउने लक्ष्य राखेको जानकारी दिनु भयो भने कोशी प्रदेशका मुख्यमन्त्री हिक्मत कार्कीले जलवायु परिवर्तनको चपेटामा नेपाल पनि परेको उल्लेख गर्दै हिमाल आरोहणलाई नियमन गर्न र व्यवस्थित मापदण्ड बनाउन जरुरी रहेकोले  ६ हजार मिटरको हिमाल चढेपछि सगरमाथा चढ्न पाइने व्यवस्था हटाई आठ हजार मिटरभन्दा माथिको हिमाल आरोहणको मापदण्ड बनाउन सुझाव दिनु भयो /

      पर्यटन मन्त्रालयका सचिव डा. गणेशप्रसाद पाण्डेले हिमाल नेपालको गौरव भएको उल्लेख गर्दै नेपालको पहिचान जोगाउन हिमालको संरक्षण आवश्यक रहेको तथा  नेपाल पर्वतारोहण संघका वरिष्ठ उपाध्यक्ष ठाकुरप्रसाद पाण्डे र आरोही टेन्डि शेर्पाले नेपालको पर्वतीय पर्यटनको संरक्षणका लागि हिमाल र आराहीहरूको संरक्षणमा ध्यान दिन जोड दिनु भयो /

      अन्तर्राष्ट्रिय सगरमाथा दिवसको अवसरमा एक लाख राशीको अन्तर्राष्ट्रिय सगरमाथा पुरस्कारबाट ल्हाक्पा सोनाम शेर्पालाई  सम्मानित गरियो  । इतिहास शिरोमणि बाबुराम आचार्य सगरमाथा पुरस्कार आरोही तथा सगरमाथाको उचाइ मापक खिमलाल गौतमलाई प्रदान गरियो भने  सगरमाथामा ३० पटक आरोहण गरेका आरोही कामीरिता शेर्पा,  पेमा छिरिङ शेर्पा, महासेनानी सुनील सिंह राठौर, फुरदिकी शेर्पा र निमा डोमा शेर्पा, आङ छिरी शेर्पा लाई पनि सम्मानित गरिएको थियो / जेठ  , २०८१

      यात्रा नेपाल

      हेलिकप्टरबाट हेर्दा -सगरमाथा

      सुन्दर चीन